صندوقهای سرمایهگذاری و صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) در بازارهای مالی نقش بسیار مهمی را در معادلات بازار ایفا میکنند، چرا که برای بسیاری از افراد و شرکتهایی که بهدنبال سرمایهگذاری غیرمستقیم میگردند، این صندوقها انتخابی امن هستند.
صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) در کشورهای مختلف جهان، انواع گوناگونی دارد. علاوه بر این معیارهای متعددی هم برای طبقهبندی انواع صندوقها مطرح میشوند؛ این معیارها اغلب صندوقها را بر اساس شاخصهای مانند نوع داراییها، استراتژیهای سرمایهگذاری، ابزارهای مورد استفاده، میزان ریسک، مقدار بازدهی و … دستهبندی میکنند.
صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) یک نوع از صندوقهای سرمایهگذاری است. جالب است بدانید که تا پایان سال 2022 بیش از 27 هزار صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) در دنیا شناسایی شده است که ارزش داراییهای تحت مدیریت آنها چهار هزار و ۱۸۱ میلیارد دلار برآورد میشود. در این مطلب از بلاگ آی تی بی قصد داریم نحوه عملکرد صندوق پوشش ریسک را بررسی و انواع آن را زیر ذرهبین ببریم.
صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) چیست؟
به بیان ساده صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) یک شرکت خصوصی است که زیر نظر گروهی از مدیران متخصص در امور مالی و سرمایهگذاری کار میکند.
این صندوق با جذب سرمایه افراد، اقدام بهسرمایهگذاری در داراییها و بازارهای مالی گوناگون بهجای آنها میکند. هدف اصلی در هج فاند یا صندوق پوشش ریسک دستیابی به حداکثر بازدهی، ضمن کاهش دادن ریسکهای سرمایهگذاری است. برای این منظور صندوقها از استراتژیها و ابزارهای گوناگونی بهره میگیرند.
باید توجه داشته باشید که برخلاف صندوقهای معمولی که تمرکز آنها بر روی داراییهایی با حداقل ریسک است، صندوقهای پوشش ریسک در ردیف سرمایهگذاریهای پرخطر قرار میگیرند، زیرا تمایل مدیران این شرکتها حضور در سرمایهگذاریهای پرریسک است.
در صندوقهای پوشش ریسک استفاده از ابزارهای اهرم معاملاتی (Leverage) کاملا رایج است. این صندوقها بهراحتی چندین برابر سرمایه جذب شده از بانکها وام یا اعتبار دریافت میکنند تا برای سرمایهگذاری بیشتر بهکار ببرند.
تاریخچهی صندوق پوشش ریسک در جهان
آلفرد وینسلو جونز (Alfred Winslow Jones) اولین صندوق پوشش ریسک دنیا را در سال ۱۹۴۹ راهاندازی کرد. داستان از این قرار بود که او تصمیم گرفت قدرت خود را در مدیریت سرمایه امتحان کند. بههمین دلیل جسارت بهخرج داد و یک صندوق پوشش ریسک را راهاندازی کرد.
در وهلهی اول ۴۰ هزار دلار سرمایه شخصی خود را در صندوق قرار داد و ۶۰ هزار دلار دیگر نیز از سایر سرمایهگذاران جمعآوری کرد. فکر میکنید آلفرد این ۱۰۰ هزار دلار را در کجا سرمایهگذاری کرد؟
یک صندوق سرمایهگذاری دیگر تحت مالکیت او بود که روی پوزیشنهای معاملاتی خرید (Long) در بازار سهام سرمایهگذاری میکرد. او برای آنکه خطر حفظ این پوزیشنهای معاملاتی را در بلندمدت بهحداقل برساند، 100 هزار دلار را برای وارد شدن به پوزیشنهای معاملاتی فروش (Short) در بازار سهام بهکار گرفت. آلفرد قصد داشت با این کار در صورت نزولی شدن روند بازار، تا حدی جلوی ضرر و زیان سرمایهگذاری خود را بگیرد.
البته داستان به همین جا ختم نشد چرا که جونز در پوزیشنهای معاملاتی فروش از اهرم معاملاتی هم برای افزایش بازده استفاده کرد. در سال ۱۹۵۲ بود که او ساختار سرمایهگذاری در قالب صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) را بهطور رسمی در شرکت خود پایهگذاری کرد. او نخستین کسی بود که ابزارهای سرمایهگذاری نظیر پوزیشنهای فروش، اهرمهای معاملاتی و … را در یک صندوق مشارکت تلفیق کرد. فراگیر شدن هج فاندها در دنیا به دهه ۱۹۹۰ میلادی بر میگردد که مورد استقبال شرکتها و افراد ثروتمند زیادی در دنیا قرار گرفتند.
صندوقهای پوشش ریسک چگونه کار میکنند؟
بسیاری از صندوقهای پوشش ریسک بهسراغ معاملات آتی (Futures) و اختیار معامله (Options) در بازارهای مالی میروند. این موضوع باعث میشود که ریسک سرمایهگذاری در این صندوقها نسبتا بالا باشد. از طرفی دیگر ماهیت فعالیت هج فاندها بهگونهای است که نیاز به سرمایه اولیه نسبتا زیاد برای پیشبرد استراتژیهای خود دارند.
البته استراتژیهای یک صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund)، کاملا بسته به تشخیص مدیران آن دارد که در ادامه بیشتر به این موضوع میپردازیم. نکته مهم صندوقهای پوشش ریسک هم آن است که معمولا سرمایهگذاری در آنها بهصورت سالانه صورت میگیرد.
در این بازهی زمانی افراد و شرکتها نمیتوانند سرمایه خود را برداشت کنند، ضمن اینکه تسویه سود نیز معمولا در بازههای زمانی خاص مثلا سه ماه یکبار صورت میگیرد.
درآمد این صندوقها از محل دریافت کارمزد بهدست میآید. معمولا یک کارمزد با نرخ ثابت از سوی این صندوقها دریافت میشود که تحت عنوان کارمزد مدیریتی شناخته میشود.
فارغ از اینکه سرمایهگذاری شما منجر به سود یا زیان شود، باید این کارمزد را بپردازید. هج فاندهای معروف معمولا کارمزد مدیریتی را حدود 2 درصد تعریف میکنند. در کنار آن کارمزد سود نیز وجود دارد که تنها از سود حاصل از سرمایهگذاری دریافت میشود. در بیشترین حالت، کارمزد سود صندوقها از 20 درصد فراتر نمیرود.
انواع صندوق پوشش ریسک
برای طبقهبندی انواع صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) باید روی نحوه سرمایهگذاریهای آنها تمرکز کنیم. بر این اساس معمولا انواع هج فاندها را میتوان در 4 گروه اصلی طبقهبندی کرد. صندوق های پوشش ریسک عبارتاند از:
صندوق پوشش ریسک ماکرو جهانی (Global macro hedge fund)
صندوقهای ماکرو جهانی بهصورت فعال اداره میشوند؛ بهاین معنی که سبد سرمایهگذاری این صندوقها دائما در حال تغییر است. هدف اصلی مدیران این صندوقها کسب سود از نوسانات گستردهی بازارهای مالی بهدلیل رویدادهای سیاسی و اقتصادی در دنیاست.
صندوق پوشش ریسک سهام (Equity hedge fund)
صندوق پوشش ریسک سهام ممکن است در محدودهی یک کشور یا در سطح بینالمللی کار کند. این صندوق روی سهامهای پرسود سرمایهگذاری میکند. البته در شرایط رکود بازار نیز بهسراغ پوزیشنهای معاملاتی فروش روی شاخصهای سهام ارزشمند میرود تا از داراییهای تحت مدیریت خود حفاظت کند.
صندوق پوشش ریسک با ارزش نسبی (Relative Value hedge fund)
صندوق پوشش ریسک با ارزش نسبی تلاش میکند از محل تغییرات موقت در قیمت اوراق بهادار و سایر داراییها برای کسب سود استفاده کند. در واقع استراتژی اصلی این صندوق، آربیتراژ (Arbitrage) است.
صندوق پوشش ریسک فعال (Activist hedge fund)
صندوق پوشش ریسک فعال روی مشاغل یا اقداماتی سرمایهگذاری میکند که باعث افزایش قیمت سهام شرکتها در بازار میشوند. در واقع این صندوقها بهنوعی تلاشی برای کمک به سودآوری هر چه بیشتر سایر صندوقهایی هستند که روی سهام چند شرکت سرمایهگذاری کردهاند.
کدام سرمایهگذاران میتوانند از صندوق پوشش ریسک استفاده کنند؟
با توجه به توضیحاتی که تا اینجا ارائه کردیم، مشخص شد که سرمایهگذاری در صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) نیاز به سرمایهی زیادی دارد. مثلا در بسیاری از صندوقهای خارجی حداقل سرمایهگذاری بین 500 هزار تا 1 میلیون دلار برای پذیرش در نظر گرفته میشود. بههمین دلیل عملا صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) تنها برای افراد یا شرکتهای صاحب سرمایه مناسب است. ضمن اینکه بهدلیل ریسک بالای این صندوقها، فقط سرمایهگذاران ریسکپذیر روی آنها حساب میکنند.
تفاوت صندوق پوشش ریسک با صندوق مشترک
احتمالا شما هم این سوال را مطرح میکنید که تفاوت صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) با صندوق مشترک (Mutual Fund) چیست؟ همانطور که مشاهده کردید، شباهتهای زیادی بین فعالیت این صندوقها وجود دارند، بهطوری که در هر دو نوع صندوق با جمعآوری سرمایه افراد یا شرکتها، سرمایهگذاری با هدف کسب سود انجام میشود؛ اما باید توجه داشته باشید که این دو یکسان نیستند. از جمله مهمترین تفاوتهای صندوق پوشش ریسک با صندوق مشترک میتوان بهموارد زیر اشاره کرد:
- ریسک سرمایهگذاری در صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) بیشتر است.
- حداقل سرمایه مورد نیاز برای سرمایهگذاری در صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) بهمراتب بیشتر است.
- صندوقهای مشترک معمولا روی طبقه خاصی از داراییها تمرکز میکنند، اما صندوقهای پوشش ریسک در انتخاب داراییها آزادانهتر عمل میکنند.
- صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) تنها برای سرمایهگذاری در بلند مدت قابل استفاده است. در حالی که صندوق مشترک برای کوتاه مدت نیز انتخاب مناسبی بهشمار میرود.
- نحوه تقسیم سود و دریافت کارمزد در صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) با صندوق مشترک متفاوت است.
نکته مهم دیگری نیز وجود دارد که در این قسمت باید بر روی آنها تاکید کنیم. صندوقهای مشترک در کشورها معمولا بهصورت مستقیم زیر نظر نهادهای نظارتی فعالیت میکنند. بهعنوان مثال در آمریکا، کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) مستقیما چارچوب فعالیت صندوقهای مشترک را تعیین و کنترل میکند. این در حالی است که صندوقهای پوشش ریسک کمتر تحت پوشش چتر نظارتی اینگونه سازمانها قرار دارند.
مزایا و معایب صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund)
صندوقهای پوشش ریسک (Hedge Funds) به دلیل ساختار و استراتژیهای خاص خود، هم مزایا و هم معایب مشخصی دارند که سرمایهگذاران باید قبل از تصمیمگیری به آنها توجه کنند.
مزایای صندوقهای پوشش ریسک
مزایای صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) را میتوان اینگونه بیان کرد:
- تنوع استراتژیهای سرمایهگذاری: صندوقهای پوشش ریسک از استراتژیهای مختلفی مانند معاملات سهام، اوراق بهادار، آربیتراژ، معاملات آتی و گزینهها استفاده میکنند. این تنوع در استراتژیهای معاملاتی به مدیران صندوق این امکان را میدهد تا در شرایط مختلف بازار سود کسب کنند.
- قابلیت سودآوری در شرایط مختلف بازار: برخلاف بسیاری از صندوقهای سرمایهگذاری که تنها در بازارهای صعودی سودآور هستند، صندوقهای پوشش ریسک میتوانند در بازارهای نزولی نیز سودآور باشند. در این صندوقها ضمن استفاده از استراتژیهایی مانند فروش استقراضی (short selling) میتوان به طور قابل توجهی سودهای مناسبی کسب کرد.
- کاهش ریسک از طریق استراتژیهای خاص: بسیاری از صندوقهای پوشش ریسک بهطور فعال از تکنیکهای مدیریت ریسک برای کاهش اثرات منفی نوسانات بازار استفاده میکنند.
- مدیریت فعال: مدیران صندوقهای پوشش ریسک بهطور فعال بازارها را بررسی میکنند و استراتژیهای خود را بر اساس شرایط متغیر بازار تغییر میدهند.
- دسترسی به ابزارهای پیچیده مالی: این صندوقها به ابزارهای پیشرفته مالی مانند مشتقات، معاملات اهرمی و استراتژیهای پیچیده دسترسی دارند که در صندوقهای سرمایهگذاری سنتی کمتر استفاده میشود.
معایب صندوقهای پوشش ریسک
اما در نقطهی مقابل مزیتهای صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund)، معایب این صندوقها هم قابل توجه هستند. این معایب عبارتند از:
- هزینههای بالا: صندوقهای پوشش ریسک معمولاً هزینههای مدیریتی بالایی دارند. علاوه بر کارمزدهای مدیریت ثابت، بسیاری از این صندوقها کارمزدی بر اساس عملکرد (مثلاً 20 درصد از سود) دریافت میکنند که به «2 و 20» معروف است.
- ریسک بالاتر: برخی از استراتژیهای سرمایهگذاری در این صندوقها، مانند استفاده از اهرم مالی یا معاملات پرریسک، میتوانند منجر به زیانهای بزرگتری نسبت به صندوقهای سنتی شوند.
- کمبود شفافیت: برخلاف صندوقهای سرمایهگذاری مشترک که معمولاً از شفافیت بالایی برخوردارند و باید به طور مرتب گزارشهایی از عملکرد خود ارائه دهند، صندوقهای پوشش ریسک به دلیل عدم نیاز به گزارشدهی به عموم، شفافیت کمتری دارند و کمتر زیر ذرهبین هستند.
- محدودیت در نقدینگی: بسیاری از صندوقهای پوشش ریسک، سرمایهگذاریهای بلندمدتی انجام میدهند و سرمایهگذاران ممکن است نتوانند به سرعت و در هر زمان که بخواهند، سرمایه خود را برداشت کنند. برخی صندوقها محدودیتهای خاصی برای خروج از صندوق تعیین میکنند.
- نیاز به سرمایهگذاری بالا: برای ورود به صندوقهای پوشش ریسک، سرمایهگذاران معمولاً باید سرمایه زیادی را وارد کنند. همچنین، بیشتر این صندوقها برای سرمایهگذاران معتبر (Qualified Investors) در دسترس هستند که محدودیتهایی برای افراد عادی ایجاد میکند.
- ریسکهای مرتبط با مدیر صندوق: عملکرد صندوق پوشش ریسک به شدت به تخصص و مهارت مدیر و سرمایهگذار حرفهای آن بستگی دارد. اگر مدیر تصمیمات اشتباهی بگیرد یا استراتژیهای نامناسبی را پیاده کند، میتواند به زیانهای بزرگی منجر شود.
صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) چه محدودیتهایی دارد؟
صندوقهای پوشش ریسک ممکن است محدودیتهایی را هم برای سرمایهگذاران ایجاد کنند که این محدودیتها بر روی اهداف معاملاتی آنها تاثیرگذار باشد. بنابراین لازم است این محدودیتها را بشناسیم و برای مواجه با آنها آماده باشیم. این محدودیتها عبارتند از:
- محدودیتهای مشارکت سرمایهگذاران: بیشتر صندوقهای پوشش ریسک تنها به سرمایهگذاران معتبر (Accredited Investors) اجازه مشارکت میدهند. این سرمایهگذاران معمولاً افراد با درآمد بالا، دارایی خالص مشخص، یا سازمانهای مالی بزرگ هستند که قادر به تحمل ریسک بالای این نوع سرمایهگذاری هستند. بنابراین سرمایهگذاران کوچک با توان ریسک محدود نمیتوانند روی هج فاندها حساب باز کنند.
- مقررات نظارتی SEC (کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده): در کشور ایالات متحده آمریکا، صندوقهای پوشش ریسک با داراییهایی بالاتر از 150 میلیون دلار باید در SEC ثبت شوند و گزارشهایی دورهای از داراییها، بدهیها و استراتژیهای خود ارائه دهند. این موضوع میتواند عملکرد سرمایهگذاران را محدود کند.
- محدودیتهای افشای اطلاعات: صندوقهای پوشش ریسک معمولا جزییات کمتری از سرمایهگذاران عمومی، عملکرد صندوقها، داراییها و استراتژیهای سرمایهگذاری را ارائه میدهند. بنابراین در آنها شفافیت کمتری به چشم میخورد.
- استفاده محدود از اهرم (Leverage): مقرراتی که در کشورهای مختلف وجود دارد، ممکن است میزان استفاده از اهرمهای معاملاتی را به شدت محدود کند. بنابراین نمیتوان همیشه روی استفاده از لوریج حساب باز کرد.
- مقررات ضدپولشویی (AML): صندوقهای پوشش ریسک نیز مانند سایر نهادهای مالی موظف به رعایت مقررات ضدپولشویی (Anti-Money Laundering) هستند و به همین جهت گزارشهای مستدلی از عملکرد سرمایهگذاران را در اختیار نهادهای مربوطه قرار میدهند.
- قوانین محدودیت سرمایهگذاری: در برخی کشورها، صندوقهای پوشش ریسک ملزم به رعایت محدودیتهای مشخصی در نوع و میزان سرمایهگذاری هستند. مثلا ممکن است در برخی از کشورها نتوان از ارزهای دیجیتال یا سایر ابزارهای پرریسک مالی استفاده کرد.
- نظارت بر تعارض منافع: صندوقهای پوشش ریسک باید بهطور فعال تعارض منافع را مدیریت کنند. مقررات مربوط به قانون مشاوران سرمایهگذاری و قوانین اخلاقی ملزم میکنند که مدیران صندوقها از تعارضهای بالقوه خودداری کرده و منافع سرمایهگذاران را اولویت قرار دهند.
- مقررات مالیاتی: صندوقهای پوشش ریسک در بسیاری از کشورها از مزایای مالیاتی خاصی برخوردارند، اما باید از قوانین مالیاتی خاص پیروی کنند.
- مقررات بازارهای مالی محلی: در بسیاری از کشورها، صندوقهای پوشش ریسک باید از قوانین مربوط به بازارهای مالی محلی تبعیت کنند. این مقررات شامل محدودیتهای خاص در نحوه خرید و فروش داراییها، زمانبندی معاملات و اطلاعرسانی به بازار است.
آینده صندوقهای پوشش ریسک (Hedge Funds) چیست؟
صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund)، تحت تأثیر چندین روند و فرصت قرار دارد که میتوانند بر نحوه عملکرد و رشد این صندوقها در آینده تأثیر بگذارند. با توجه به تغییرات تکنولوژیک، نوسانات بازار و تحولات اقتصادی، پیشبینیهای مختلفی برای این صنعت وجود دارد. در ادامه به بررسی برخی از روندها و فرصتهای مهم پیش روی صندوقهای پوشش ریسک میپردازیم:
- توسعه فناوریهای مالی (فینتک) و هوش مصنوعی: استفاده از تحلیلهای مبتنی بر دادههای بزرگ (Big Data) و الگوریتمهای معاملاتی پیشرفته، میتواند به صندوقهای پوشش ریسک کمک کند تا تصمیمات سرمایهگذاری هوشمندانهتری بگیرند و ریسکها را بهتر مدیریت کنند.
- افزایش سرمایهگذاری پایدار (ESG): صندوقهایی که بتوانند استراتژیهای سرمایهگذاری پایدار را به خوبی پیادهسازی کنند، ممکن است توجه بیشتری از سوی سرمایهگذاران جذب کنند، به ویژه از طرف سرمایهگذارانی که به دنبال مسئولیتهای اجتماعی هستند.
- نوسانات بازار و فرصتهای آربیتراژ: در شرایط نوسان شدید بازار، صندوقهای پوشش ریسک میتوانند از استراتژیهایی مانند فروش استقراضی (short selling) یا آربیتراژ استفاده کنند و از اختلافات قیمتی در بازارهای مختلف سود ببرند.
- افزایش تقاضا از سوی سرمایهگذاران نهادی: صندوقهای پوشش ریسک که بتوانند خود را بهعنوان یک ابزار کارآمد برای کاهش ریسک معرفی کنند، میتوانند جذب سرمایه بیشتری از سوی سرمایهگذاران نهادی داشته باشند.
- گسترش بازارهای نوظهور: صندوقهایی که بتوانند با موفقیت در بازارهای نوظهور فعالیت کنند، ممکن است بازدهیهای بالاتری نسبت به بازارهای توسعهیافته کسب کنند. بازارهایی مانند هند، چین و برزیل به ویژه برای سرمایهگذاریهای بلندمدت و با پتانسیل رشد بالا جذاب هستند.
افزایش مقررات و شفافیت: در حالی که افزایش مقررات میتواند هزینههای عملیاتی را بالا ببرد، صندوقهایی که بتوانند با موفقیت با این مقررات سازگار شوند، ممکن است به دلیل افزایش اعتماد سرمایهگذاران، سرمایهگذاریهای بیشتری جذب کنند.
چگونه بهترین صندوق پوشش ریسک را انتخاب کنیم؟
بر اساس آمار سایت آیما بیش از 27 هزار صندوق پوشش ریسک در دنیا فعالیت میکنند. مجموع ارزش داراییهای تحت مدیریت این صندوقها نیز 4181 میلیارد دلار برآورد میشود.
سوال اساسی این است که چگونه میتوان بهترین هج فاند را برای سرمایهگذاری انتخاب کرد؟ این سوالات میتوانند معیار مناسبی برای تعیین کارکرد صندوقهای مدیریت ریسک باشند. بنابراین قبل از انتخاب یک صندوق باید از خود بپرسید:
- چه کسانی مدیریت صندوق را بر عهده دارند؟
- سابقه فعالیت و سودآوری صندوق چگونه است؟
- آیا نشانی از تضاد منافع در سوابق صندوق مشاهده میشود؟
- حجم سرمایه تحت مدیریت صندوق چقدر است؟
- حداقل سرمایهگذاری مورد پذیرش صندوق چقدر است؟
- استراتژیهای سرمایهگذاری صندوق چیست؟
- صندوق بیشتر روی چه داراییهایی تمرکز میکند؟
- آیا صندوقها بهسراغ ابزارهای اهرمی برای سرمایهگذاری میروند؟
- دورههای سرمایهگذاری و توزیع سود صندوق بهچه صورت است؟
- کارمزدهای دریافتی صندوق چقدر است؟
بزرگترین هج فاندهای دنیا در سال 2023
سهم آمریکا از بزرگترین هج فاندهای دنیا در سال 2023، بیش از هر کشور دیگری در دنیاست. بر اساس گزارش سایت Investopedia.com ده صندوق پوشش ریسک بزرگ بینالمللی را بر اساس میزان داراییهای تحت مدیریت میتوانید در جدول زیر مشاهده کنید:
| نام صندوق پوشش ریسک | میزان سرمایه تحت مدیریت (مارس سال 2023) |
|---|---|
| سیتادل (Citadel) | 339 میلیارد دلار |
| بریج واتر اسوشیتس (Bridgewater Associates) | 196.8 میلیارد دلار |
| ایکیوآر کپیتال (AQR Capital Management) | 120 میلیارد دلار |
| Row 2, Content 2 | Row 1, Content 2 |
| دیای شاو (D.E Shaw) | 109 میلیارد دلار |
| رناسنس تکنولوژی (Renaissance Technologies) | 106 میلیارد دلار |
| تو سیگما اینوستمنت (Two Sigma Investment) | 70.8 میلیارد دلار |
| Row 3, Content 2 | Row 3, Content 2 |
| الیوت اینوستمنت (Elliott Investment Management) | 55.2 میلیارد دلار |
| فارالون کپیتال (Farallon Capital Management) | 41 میلیارد دلار |
| رافر اینوستمنت (Ruffer Investment Company) | 31.6 میلیارد دلار |
| من گروپ لیمیتد (Man Group Limited) | 31 میلیارد دلار |
صندوق پوشش ریسک در ایران
در حال حاضر صندوق پوشش ریسک در ایران وجود ندارد. خرداد ماه سال 1402 بود که خبرگزاری ایسنا بهنقل از محمود گودرزی، مدیرعامل بورس تهران در یک مصاحبه اعلام کرد قرار است تا پایان سال، زیرساخت لازم برای راهاندازی صندوق پوشش ریسک در بورس تهران فراهم شود. ظاهرا موافقتهای لازم برای این منظور از نهادهای مسئول نیز اخذ شده است و باید منتظر ماند و دید که آیا در ماههای باقیمانده تا پایان سال 1402، اولین صندوق پوشش ریسک وارد بازار سرمایه ایران میشود یا خیر.
جمعبندی
آنچه باید درباره صندوق پوشش ریسک (Hedge Fund) بدانید را در این مطلب بررسی کردیم. قبل از پایان مقاله بد نیست که به یک نکته مهم اشاره کنیم. اگر حداقل دارایی مورد نیاز برای سرمایهگذاری در هج فاندها را ندارید اما ریسک پذیر هستید، میتوانید پرتفوی سرمایهگذاری بهترین هج فاندهای دنیا را زیر نظر بگیرید. سپس بر اساس عملکرد آنها، شخصا در بازارهای مالی سرمایهگذاری کنید. البته از یاد نبرید که این راه سود تضمینی بههمراه ندارد و ممکن است با خطرات خاصی در بهکارگیری آن مواجه شوید.
سودآوری بالا، نظارت کمتر، تنوع سرمایهگذاری و … از جمله مهمترین مزایای صندوق پوشش ریسک هستند.
هج فاندها نیاز به سرمایهگذاری با حجم بالایی دارند. ضمن اینکه ریسک آنها هم در مقایسه با سایر صندوقهای مشترک تا حدی بالاتر است. از آن گذشته دورههای سرمایهگذاری در این صندوقها هم بلندمدت است.
خیر، در حال حاضر صندوق پوشش ریسک در ایران وجود ندارد. البته مدیرعامل بورس تهران وعده داده تا پایان سال 1402 مجوز راهاندازی صندوق پوشش ریسک در بازار سرمایه صادر شود.
بله، اخیرا چندین شرکت بهعنوان صندوق پوشش ریسک ارز دیجیتال در بازار کریپتوکارنسی فعالیت خود را آغاز کردهاند.
ثبت دیدگاه شما
(پاسخ دادن)
برای ثبت نظرات، اصول اخلاقی را رعایت کرده و از بکار بردن کلمات نامناسب پرهیز نمایید.
اولین دیدگاه را ثبت نمایید.