در دنیای پرسرعت و پیشرفته امروزه، کمتر کسی پیدا می‌شود که اسم ارز دیجیتال را نشنیده باشد. مسیر ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۰۹ با بیت کوین (Bitcoin) شروع شد و از آن زمان تا الان، این ارزهای بسیار توسعه یافتند و اکثریت مردم را به خود جذب کردند.
هدف ارزهای دیجیتال و ساختار به کار رفته در آن‌ها، حذف محدودیتهای بانکداری سنتی است و رویکرد جدیدی را در امور مالی معرفی کرده است. این ارزها با استفاده از فناوری بلاکچین، توانسته‌اند تا سرعت پردازش و هزینه کارمزد تراکنش‌ها بسیار بهبود بخشند.
اما این تمامیت موضوع نیست و ارزهای دیجیتال از زمان راه‌اندازی خود تاکنون، چالش‌های بسیار زیادی را پشت سر گذاشته‌اند و با مخالفت‌های شدیدی از طرف کشورها و دولت‌ها مواجه شدند. آیا ارزهای دیجیتال می‌توانند جایگزین امور مالی سنتی شوند؟ آیا ارزهای دیجیتال می‌توانند مورد پذیرش تمامی کشورها قرار گیرند؟
در این مقاله، قصد داریم به این سوالات پاسخ دهیم و به بررسی کامل ارزهای دیجیتال بپردازیم. توصیه می‌کنیم تا انتهای این مقاله با آی تی بی همراه باشید.
ارز دیجیتال چیست؟ به زبان ساده
ارز دیجیتال، نوعی دارایی مالی است که ماهیت آن به صورت الکترونیکی و دیجیتالی وجود دارد. نام اصلی ارزهای دیجیتال، کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) است که از دو کلمه کریپتو به معنای رمزنگاری و کارنسی به معنای ارز تشکیل شده است.
به ارزهای دیجیتال، رمز ارزها هم گفته می‌شود و این ارزها در بستر بلاکچین (Blockchain) قرار دارند. هدف اصلی ایجاد ارز دیجیتال، حذف واسطه و غیرمتمرکز شدن پردازش تراکنش‌های مالی است.
همچنین این نوع ارزها، محدودیتهای زمانی و جغرافیایی را از بین می‌برد و هزینه انجام تراکنش‌ها را به حداقل می‌رساند. این ویژگی‌ها، باعث شده که ارزهای دیجیتال به سرعت بین معامله‌گران و سرمایه‌گذاران محبوب شوند و دنیای مالی را به طور کامل تغییر دهند.
ارزهای دیجیتال سعی دارند تمامی محدودیتهای فعالیت‌های مالی سنتی را از بین ببرند که این موضوع، با مخالفت‌های شدیدی از دولت‌ها و کشورهای مختلف روبرو شده است. دلیل این امر این است که انجام تراکنش‌ها و فعالیت‌های مالی به کمک ارزهای دیجیتال، کارمزد‌ها و هزینه‌های گرفته شده از مردم به نهادهای متمرکز را از بین می‌برد و سود آن‌ها بسیار کاهش می‌دهد.
تفاوت ارزهای سنتی و ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency)
ارزهای دیجیتال و ارزهای سنتی یا فیات (Fiat)، هر دو ماهیت پولی دارند و ویژگی‌های آن‌ها، وسیله شمارش، ذخیره ارزش و امکان مبادله است. از سوی دیگر، این دو نوع ارز در بسیاری از ویژگی‌ها، متفاوت هستند و هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند.
در ادامه، به مهم‌ترین تفاوت ارزهای سنتی و ارزهای دیجیتال می‌پردازیم.
ماهیت
ارزهای سنتی یا ارزهای فیات، به وسیله دولت‌ها و بانک‌های مرکزی صادر می‌شوند و دارای پشتوانه قانونی و اعتبار ملی هستند. این ارزها تحت نظر سیستم مالی متمرکز و نظارت دموکراتیک قرار دارد.
از سوی دیگر، ارزهای دیجیتال به شکل غیرمتمرکز و با استفاده از فناوری بلاکچین ایجاد می‌شوند و معمولا، تحت نظارت هیچ نهاد مرکزی قرار ندارند. این ارزها، هیچگونه پشتوانه فیزیکی ندارند و پشتوانه آن به سرمایه‌گذاران و کاربران آن بستگی دارد.
شفافیت
پروسه‌های مالی با استفاده از روش‌های سنتی، معمولا به صورت داخلی و از طریق بانک‌ها انجام می‌شود که می‌تواند باعث کاهش شفافیت شود. اطلاعات تراکنش‌ها معمولا به صورت محرمانه نزد بانک‌ها نگهداری می‌شود و در دست عموم قرار نمی‌گیرد.
در مقابل، ارزهای دیجیتال با بهره‌گیری از فناوری بلاکچین، شفافیت بیشتری را به کاربران ارائه می‌دهند، زیرا هر تراکنش در دفتر کل توزیع‌شده (DLT) ثبت می‌شود که همه کاربران می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند.
سرعت و هزینه تراکنش‌ها
تراکنش‌های سنتی، به طور معمول زمان زیادی را صرف می‌کنند و معمولا شامل کارمزدهای گزافی هستند. همچنین به دلیل تحریم‌های بین المللی و قوانین مالی، ممکن است بسیاری از تراکنش‌ها از کشوری به کشور دیگر انجام نشود.
علاوه‌براین، کاربران برای انجام تراکنش‌ها با مبالغ زیاد، با محدودیتهای زمانی روبرو هستند و تراکنش‌های خود را باید در زمان مشخصی انجام دهند.
از سوی دیگر، تراکنش‌ها در ارزهای دیجیتال می‌توانند در زمان کوتاه‌تری انجام شوند و هزینه‌ها از طریق حذف واسطه‌ها، به حداقل می‌رسد. علاوه بر این، انجام تراکنش‌ها در سیستم بلاکچین و ارزهای دیجیتال، هیچ محدودیتی از نظر زمانی و جغرافیایی ندارد.
تمرکززدایی
ارزهای سنتی به دلیل داشتن سیستمهای متمرکز، تحت کنترل بانک‌ها و دولت‌ها قرار دارند. این موضوع ممکن است منجر به ریسک کلاهبرداری و فساد در سیستم مالی شود.
در مقابل، ارزهای دیجیتال به‌طور کلی غیرمتمرکز هستند و این ویژگی باعث می‌شود که نهادهای دولتی و مرکزی، هیچگونه دخالتی در انجام تراکنش‌ها نداشته باشند و شفافیت در این زمینه تامین شود.
امنیت
امنیت ارزهای سنتی معمولاً به اعتبار بانک‌ها و موسسات مالی وابسته است و در صورتی که یکی از آن‌ها به مشکل بخورد، ممکن است اعتبار و دارایی‌های مشتریان تحت تاثیر قرار گیرد.
از سوی دیگر، ارزهای دیجیتال با استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری و دفتر کل توزیع شده، امنیت بیشتری را در برابر تقلب و کلاهبرداری فراهم می‌کنند، اما این فناوری و ارزها، ریسک‌های امنیتی مختص به خود را نیز دارد.
تاریخچه‌ی ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency)
در دنیای امروزه، تقریبا کسی نیست که مهم‌ترین ارز دیجیتال یعنی بیت کوین (Bitcoin) را نشناسد. اکثر افراد فکر می‌کنند که ارزهای دیجیتال با بیت کوین به وجود آمده است، اما تاریخچه آن به سال‌های بسیار قبل این ارز باز می‌گردد.
در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، دانشمندان و محققان زیادی برای ایجاد ارزهای دیجیتال کاملا رمزگذاری شده و امن برای استفاده در اینترنت کار کردند. یکی از اولین پروژه‌هایی که قبل از ایجاد ارزهای دیجیتال امروزی انجام شد، دیجی کش (DigiCash) نام دارد که توسط دیوید چاوم (David Chaum) در سال ۱۹۸۹ به وجود آمد.
اگر چه این پروژه موفقیت بزرگی را از خود نشان نداد، اما زمینه‌ای را برای پیشرفت‌های آینده پول دیجیتال ایجاد کرد. پس از آن، ارز بیت کوین به صورت رسمی شکل گرفت و دنیای ارزهای دیجیتال امروزی را ایجاد کرد.
در ادامه، به صورت خلاصه به مسیر طی شده توسط ارزهای دیجیتال می‌پردازیم.
تولد بیت کوین
در سال ۲۰۰۸، شخص یا گروهی از افراد تحت نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) سندی را با نام وایت پیپر (White Paper) منتشر کردند که در آن، بلاکچین و ویژگی‌های بیت کوین توصیف شد.
در ژانویه ۲۰۰۹، اولین بلاک بیت کوین با نام بلاک جنسیس (Genesis Block) استخراج شد و این ارز کار خود را آغاز کرد. بیت کوین با استفاده از فناوری بلاکچین، مشکلاتی مانند وجود واسطه و نهاد مرکزی را حذف کرد.
توسعه بلاکچین و به وجود آمدن ارزهای جدید
پس از ظهور بیت کوین، ارزهای دیجیتال دیگری مانند لایت کوین (Litecoin) در سال ۲۰۱۱ و ریپل (Ripple) در سال ۲۰۱۲، به وجود آمدند. در سال ۲۰۱۳، قیمت بیت کوین برای اولین بار به ۱۰۰۰ دلار رسید و توجه عموم را به خود جلب کرد.
اوج بازار ارزهای دیجیتال
در سال ۲۰۱۷، بازار ارزهای دیجیتال بسیار رونق گرفت و بسیاری از شرکت‌ها و پروژه‌‌ها، ارزها و توکن‌های خود را از طریق ICO (عرضه اولیه سکه) منتشر کردند. این موضوع، منجر به افزایش چشمگیر تعداد ارزهای دیجیتال و علاقه سرمایه‌گذاران به این بازار شد.
وضعیت فعلی
در زمان کنونی، بازار ارزهای دیجیتال با اینکه نوسانات و چالش‌های مختلفی مانند مقررات قانونی و مسائل فنی دست و پنجه نرم می‌کند، اما همچنان به مسیر و تکامل خود ادامه می‌دهد.
ارزهای دیجیتال چگونه کار می‌کنند؟
همانطور که اشاره کردیم، ارزهای دیجیتال تراکنش‌های مالی کاربران را به وسیله بلاکچین انجام می‌دهند. در سیستمهای مالی سنتی، شما برای انتقال وجه باید نزد بانک یا عابر بانک رفته و شماره حساب مقصد را وارد کنید.
در مرحله بعدی، بانک باید تراکنش شما را تایید و آن را اجرا کند، اما در ارزهای دیجیتال، تراکنش‌ها به صورت اتوماتیک و بدون نیاز به واسطه انجام می‌شوند و نقش بانک‌ها و موسسات مالی را حذف می‌کند.
در ادامه مراحل روش کار ارزهای دیجیتال را توضیح داده‌ایم.
ایجاد تراکنش
در مرحله اول، شما ارز یا توکن نگهداری شده در کیف پول خود را می‌خواهید به دوستان یا آشنایان خود ارسال کنید. در اینجا، شما باید آدرس کیف پول مقصد و مقدار ارز انتقالی آن را مشخص کنید.
این فرآیند، تقریبا شبیه سیستمهای سنتی است و در آن باید آدرس کیف پول (شماره کارت یا حساب مقصد) و مقدار مورد نظر را انتخاب کنید.
ارسال درخواست تراکنش در بلاکچین
در مرحله بعدی، درخواست شما برای انتقال ارز یا تایید تراکنش در فضای بلاکچین ایجاد می‌شود. ارسال تراکنش به صورت همتا به همتا صورت می‌گیرد و نیازی به واسطه ندارد.
تایید تراکنش
در این مرحله، تراکنش شما باید توسط نودها (Nodes) یا گره‌ها در شبکه تایید شود. نودها، قدرت پردازش سخت‌افزار خود را در اختیار بلاکچین قرار می‌دهد تا معمای‌های پیچیده مشخص شده توسط بلاکچین را حل کند. حل این معما‌ها، به منزله تایید تراکنش شما در بلاکچین است.
اضافه شدن تراکنش به بلاکچین
زمانی که تراکنش شما توسط نودها تایید شود، اطلاعات آن در بلاک جدیدی در بلاکچین قرار می‌گیرد. هر بلاک اطلاعات و مشخصات تراکنش‌های زیادی را در شبکه نگهداری می‌کند.
تکمیل تراکنش
پس از قرار گرفتن اطلاعات تراکنش شما در بلاکچین، این تراکنش تایید می‌شود و ارز یا توکن شما به حساب فرد مقصد می‌شیند. زمانی که تراکنش نهایی شود، امکان حذف و ویرایش آن وجود ندارد.
همانطور که بررسی کردیم، انجام تراکنش‌ها در بلاکچین و ارزهای دیجیتال، نیازی به واسطه ندارد و به صورت غیرمتمرکز انجام می‌شود. این موضوع، امکان کلاهبرداری و دستکاری تراکنش‌ها را به حداقل می‌رساند.
ویژگی‌های ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency)
ارزهای دیجیتال با ارائه ویژگی‌های منحصربه‌فرد، توانسته‌اند به سرعت در دنیای مالی جای خود را باز کنند و در بین همگان محبوب شوند. در ادامه، قصد داریم به مهم‌ترین ویژگی‌های ارزهای دیجیتال اشاره کنیم:
- عدم وجود واسطه و نهاد مرکزی: ارزهای دیجیتال، توسط هیچ نهاد دولتی یا مرکزی کنترل نمی‌شوند و هزینه‌ها و محدودیت‌هایی که ممکن است این نهادها برای کاربران داشته باشد را حذف می‌کنند.
- امنیت: ارزهای دیجیتال را می‌توان در کیف پول‌های دیجیتال با کلید خصوصی نگهداری کرد. این موضوع به این معنی است که فقط دارنده کلید خصوصی کیف پول می‌تواند به دارایی‌های آن دسترسی داشته باشد.
- شفافیت: تمامی تراکنش‌های انجام شده در بلاکچین، در دفتر کل توزیع شده (DLT) نگهداری می‌شود و تمامی کاربران می‌توانند اطلاعات تراکنش‌ها را بررسی کنند.
- سرعت بالای تراکنش: انجام تراکنش‌ها در ارزهای دیجیتال، به صورت آنی و بدون نیاز به واسطه انجام می‌شود و این موضوع، سرعت انجام تراکنش‌ها را افزایش می‌دهد. همچنین، انجام تراکنش‌ها محدودیت زمانی ندارد و می‌توان آن‌ها را در ۲۴ ساعت شبانه‌روز انجام داد.
- کارمزد پایین تراکنش: به دلیل عدم وجود واسطه و نهاد مرکزی در ارزهای دیجیتال، هزینه‌های مرتبط با تراکنش‌ها نسبت به امور مالی سنتی بسیار کاهش می‌یابد.
- قابلیت دسترسی همگانی: تمامی مردم جهان، با استفاده از اینترنت و کیف پول دیجیتال، می‌توانند آن‌ها را خرید و فروش کنند.
ماهیت غیرمتمرکز: در ارزهای دیجیتال، هیچ مرجع مرکزی وجود ندارد تا آن‌ها را کنترل کند و معامله آن‌ها، محدود به مکان مشخصی نمی‌شود. همچنین، تمامی داده‌ها و اطلاعات تراکنش‌ها در سراسر بلاکچین توزیع می‌شود و به صورت متمرکز در دیتابیس مشخصی قرار نمی‌گیرد.
انواع ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency)
ارزهای دیجیتال، انواع مختلفی دارند و هر کدام از آن‌ها، برای هدف مشخصی راه‌اندازی شده‌اند. به طور کلی، ما می‌توانیم ارزها را به دو دسته‌ی بیت کوین و آلت کوین (Altcoin) تقسیم کنیم. بیت کوین اولین ارزی است که در دنیای ارزهای دیجیتال به وجود آمده است.
به این دلیل، بیشتر حجم ارزش بازار ارزهای دیجیتال به بیت کوین اختصاص دارد و بقیه ارزها، وابستگی شدیدی به آن دارند. به این علت، بقیه ارزها آلت کوین نامیده می‌شوند.
با این حال، در ادامه قصد داریم انواع ارزهای دیجیتال را بررسی کنیم.
ارزهای دیجیتال پرداختی (Payment Cryptocurrency)
اولین نوع رمز ارزها، ارزهای دیجیتال پرداختی هستند که به عنوان پول نقد الکترونیکی برای انجام تراکنش‌های همتا به همتا به وجود آمده‌اند. این نوع ارزهای دیجیتال، یک منظوره هستند و بلاکچین آن‌ها، از قراردادهای هوشمند (Smart Contract) و برنامه‌های غیر متمرکز (DApps) پشتیبانی نمی‌کند.
از نمونه‌های ارزهای دیجیتال پرداختی می‌توان به بیت کوین، لایت کوین (Litecoin)، مونرو (Monero) و بیت کوین کش (Bitcoin Cash) اشاره کرد.
ارزهای دیجیتال کاربردی (Utility Cryptocurrency)
دومین نوع ارزهای دیجیتال، ارزها یا توکن‌های کاربردی هستند که به کاربران اجازه می‌دهند برنامه‌های کاربردی و مالی غیرمتمرکز را در بستر بلاکچین ایجاد کنند. اتریوم (Ethereum)، اولین شبکه‌ای بود که با استفاده از قراردادهای هوشمند، کاربران را قادر به ساخت این نوع برنامه‌ها کرد.
ارزهای دیجیتال سرویس (Service Cryptocurrency)
این نوع ارزهای دیجیتال، به کاربران اجازه می‌دهند تا با استفاده از آن‌ها، به قابلیت‌ها و ویژگی‌های مختلف بلاکچین دسترسی داشته باشند. به عنوان مثال، می‌توان به ارز استورج (Storj) اشاره کرد که می‌تواند جایگزینی برای برنامه‌های گوگل درایو (Google Drive)، مایکروسافت وان درایو (Microsoft Onedrive) و دراپ باکس (Dropbox) باشد.
دارندگان این ارز، می‌توانند از فضای ذخیره‌سازی داده‌ها در فضای ابری این بلاکچین استفاده کنند و هزینه آن را، با استورج پرداخت کنند.
استیبل کوین‌ها (Stable Coin)
استیبل کوین‌ها را می‌توان از مهم‌ترین دسته‌های ارزهای دیجیتال محسوب کرد. این نوع ارزها، دارای پشتوانه‌های قدرتمندی مانند طلا و دلار هستند و قیمت آن‌ها، در نوسانات چشمگیر بازار تغییر نمی‌کند و ثابت می‌ماند.
از مهم‌ترین استیبل کوین‌ها می‌توان به تتر (USDT) اشاره کرد که قیمت آن، همیشه یک دلار است. اکثر معامله‌گران، استیبل کوین‌ها را برای خرید و فروش دیگر ارزها استفاده می‌کنند.
ارزهای دیجیتال رسانه و سرگرمی (Media and Entertainment Cryptocurrency)
این نوع ارزهای دیجیتال، برای فعالیت‌های بازی‌های دیجیتالی و شرط بندی استفاده می‌شوند و از این نوع ارزها می‌توان به عنوان پول در این نوع فعالیت‌ها استفاده کرد. همچنین، بازی‌های زیادی وجود دارد که در ازای بازی کردن آن، به کاربران توکن یا ارز خود اعطا می‌کنند.
از جمله ارزهای دیجیتال رسانه و سرگرمی می‌توان به بت (Bat) و همستر کامبت (Hamster Kombat) اشاره کرد.
شت کوین‌ها و میم کوین‌ها (Shit Coin and Mime Coin)
این نوع ارزها، هیچگونه هدف و کاربرد خاصی ندارند و صرفا جهت سرگرمی به وجود آمده‌اند. اکثر این ارزها پس از عرضه اولیه، ارزش و قیمت خود را از دست می‌دهند. علت نام‌گذاری میم بر این گونه ارزها یا توکن‌ها، به دلیل تصاویر و ویدیوهای ترند شبکه‌های اجتماعی است.
علاوه بر موضوعات ذکر شده در بخش بالا، ارزهای دیجیتال را می‌توان به دو دسته دیگری به نام کوین (Coin) و توکن (Token) تقسیم کرد. کوین‌ها، دارای بلاکچین و شبکه مختص خود هستند، اما توکن‌ها بر روی شبکه‌های دیگر کوین‌ها قرار می‌گیرند و بلاکچین اختصاصی خود را ندارند.
معروف‌ترین ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency)
در دنیای امروزه ارزهای دیجیتال، ارزها یا توکن‌های بسیار زیادی وجود دارند که تعداد آن‌ها، به بیش از ۱۰۰۰۰۰ ارز یا توکن می‌رسد. اکثر این ارزها، به عنوان شت کوین یا میم کوین ساخته شده‌اند و هیچ کاربرد و هدف خاصی ندارند.
در این بین، ارزهایی نیز وجود دارند که پروژه و پشتوانه‌ای قوی دارند و بخش زیادی از ارزش بازار را به خود اختصاص داده‌اند. شما می‌توانید تمامی اطلاعات و مشخصات ارزها و توکن‌ها موجود را در سایت کوین مارکت کپ (CoinMarketCap) بررسی کنید.
با این حال، در ادامه به معرفی برترین ارزهای دیجیتال می‌پردازیم.
بیت‌کوین (Bitcoin – BTC)
بیت‌کوین اولین و معروف‌ترین ارز دیجیتال است که در سال ۲۰۰۹ توسط شخصی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) ایجاد شد. این ارز، به عنوان پول غیرمتمرکز عمل می‌کند و امکان انجام تراکنش‌های مستقیم و بدون نیاز به واسطه را فراهم می‌آورد. از بیت‌کوین به عنوان «طلای دیجیتال» یاد می‌شود.
اتریوم (Ethereum – ETH)
اتریوم، بلاک‌چینی است که در سال ۲۰۱۵ راه‌اندازی شد و امکان ایجاد قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز (ِDApps) را فراهم می‌کند. ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) بنیان‌گذار آن است و از اتر (ETH)، توکن بومی این شبکه، برای پرداخت هزینه تراکنش‌ها و اجرای قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود.
اتریوم قابلیت‌های گسترده‌ای دارد و به عنوان یکی از پایه‌های اصلی فناوری دیفای (Defi) شناخته می‌شود.
ریپل (Ripple – XRP)
ریپل (XRP)، شبکه‌ای پرداخت دیجیتالی بوده و هدف آن، تسهیل انتقال پول به صورت سریع و ارزان در سطح جهانی است. شبکه این ارز، به بانک‌ها و موسسات مالی کمک می‌کند تا تراکنش‌های بین‌المللی را به طور موثرتری انجام دهند.
تتر (Tether – USDT)
تتر، نوعی استیبل کوین است که پشتوانه دلار آمریکا را دارد. این ارز، همیشه ارزش خود را در نوسانات و تغییرات بر روی ۱ دلار ثابت نگه می‌دارد و جایگزینی برای ارزهای فیات (Fiat) است. تتر به دلیل ثبات قیمت خود، به ارزی محبوب در دنیای ارزهای دیجیتال تبدیل شده است.
چین‌لینک (Chain Link – LINK)
چین‌لینک، یک پروتکل اوراکل (Oracle) غیرمتمرکز است که به قراردادهای هوشمند اجازه می‌دهد تا به داده‌های دنیای واقعی دسترسی پیدا کنند. این شبکه، با اتصال بلاکچین‌ها به منابع داده خارجی، از قبیل API ها و پایگاه‌های داده، به ایجاد بسیاری از برنامه‌های کاربردی کمک می‌کند.
کاردانو (Cardano – ADA)
یکی دیگر از ارزهای معروف، کاردانو است که برای توسعه نسل‌های قبلی بلاکچین و قراردادهای هوشمند به وجود آمده است. این پروژه با استفاده از الگوریتم اثبات سهام (PoS) خود با نام Ouroboros، به مقیاس‌پذیری، افزایش سرعت و کاهش هزینه‌های تراکنش‌ها کمک می‌کند.
سولانا (Solana – SOL)
سولانا، پلتفرمی پرسرعت و مقیاس‌پذیر برای ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند است. این بلاکچین، به دلیل سرعت بالای انجام تراکنش‌ها و هزینه‌های بسیار پایین آن شناخته شده و به عنوان یک رقیب جدی برای اتریوم محسوب می‌شود.
تون (Ton)
تون (TON)، نسل جدیدی از بلاکچین است که برای توسعه و اجرای اپلیکیشن‌ها و خدمات غیرمتمرکز طراحی شد. این پروژه، توسط تیم توسعه‌دهندگان تلگرام راه‌اندازی شده است و به افزایش سرعت و کارایی تراکنش‌ها کمک می‌کند.
بایننس کوین (Binance Coin – BNB)
بایننس کوین (BNB)، ارز بومی صرافی بایننس (Binance) است که در سال ۲۰۱۷ راه‌اندازی شد. این ارز، به کاربران این صرافی اجازه می‌دهد تا هزینه‌های معاملاتی را با تخفیف پرداخت کنند.
نحوه خرید و فروش ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency)
خرید و فروش ارزهای دیجیتال را می‌توان در بسیاری از صرافی‌های ارز دیجیتال انجام داد. این صرافی‌ها، پلتفرم‌های متمرکز یا غیرمتمرکزی هستند که کاربران خود را قادر به خرید و فروش ارزها و تبادل آن‌ها با یکدیگر می‌کنند.
در دنیای امروز، صرافی‌های بسیاری وجود دارند که کاربران می‌توانند در آن رمز ارزها را خرید و فروش کنند، اما بسیاری از این صرافی‌ها، به دلیل قوانین مالی و تحریم‌های بین المللی، خدمات خود را از ایرانیان دریغ کردهاند.
در این راستا، ایرانیان سعی دارند تا با مدارک احراز هویت جعلی و تقلبی، در این صرافی‌ها ثبت نام کنند و از خدمات آن‌ها بهره‌مند شوند. انجام این کار، اصلا توصیه نمی‌شود زیرا امکان شناسایی و مسدود شدن حساب کاربری بسیار بالاست.
از سوی دیگر، کاربران ایرانی می‌توانند در صرافی‌های داخلی و بروکرهای مطمئن، به معامله ارزهای دیجیتال بپردازند. در این راستا، بروکر ITBFX طیف وسیعی از ارزهای دیجیتال را به کاربران خود ارائه می‌دهد و ایرانیان می‌توانند با مدارک شناسایی و سکونتی خود، به راحتی در این بروکر ثبت نام کنند.
این بروکر دارای، دامنه سایت و پشتیبانی فارسی است و فضای معاملاتی امنی را به ایرانیان ارائه می‌دهد.
نحوه نگهداری از ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency)
در دنیای مالی سنتی، شما باید پول‌ها و دارایی‌های خود را در فضای امن یا در بانک‌ها نگهداری کنید. نگهداری پول در بانک‌ها، دسترسی مستقیم شما به دارایی‌هایتان را از بین می‌برد، زیرا اگر هر اتفاق ناخواسته‌ای برای بانک بیفتد، شما به سختی می‌توانید به دارایی‌های خود دسترسی داشته باشید.
همچنین، زمانی که پول شما در بانک نگهداری شود، شما فقط اعتبار آن پول را نزد بانک دارید. دنیای ارزهای دیجیتال اما اینطور نیست؛ دارایی‌های شما به صورت غیرمتمرکز نگهداری می‌شود و شما دسترسی مستقیم به دارایی‌های خود دارید.
افراد برای نگهداری ارزها یا توکن‌های دیجیتال خود، باید از کیف پول‌های دیجیتال استفاده کنند. این کیف پول‌ها، دسترسی مستقیم به دارایی‌های شما را می‌دهند و کیف پول‌های متنوعی وجود دارد که می‌توانید ارزها و توکن‌های خود را در آن نگهداری کنید. در ضمن شما می‌توانید بدون محدودیت زمانی و جغرافیایی، ارزها و توکن‌ها خود در این کیف پول‌ها، واریز یا برداشت کنید.
انتخاب کیف پول مناسب، مهم‌ترین موضوعی است که کاربران باید به آن توجه کنند. کیف پول‌های دیجیتال، رمز ۸ یا ۱۶ کلمه‌ای را به عنوان کلید خصوصی به شما ارائه می‌دهند و شما می‌توانید با استفاده از این کلید، به دارایی‌های خود دسترسی داشته باشید.
آیا ارزهای دیجیتال قانونی است؟
همانطور که اشاره کردیم، ارزهای دیجیتال همیشه با قانون‌گذاری‌های مختلف، به چالش کشیده می‌شوند. هر کشوری، قوانین و مقررات خاصی را برای ارزهای دیجیتال تعیین می‌کند و این موضوع، هم راستا با سیاست‌های آن است.
به عنوان مثال، در آمریکا و کانادا، ارزهای دیجیتال تحت قوانین سخت‌گیرانه‌ای قرار دارند، اما به عنوان دارای‌های مالی محسوب شده‌اند. قوانین سختگیرانه این کشورها، شامل الزامات مالیاتی و قوانین ضد پول‌شویی (AML) می‌شود. همچنین، بسیاری از صرافی‌ها در این کشورها، مجبور به رعایت قوانین مرتبط با شفافیت مالی و احراز هویت مشتری (KYC) هستند.
از سوی دیگر، در برخی از کشورها مانند هند و چین، مقررات سخت‌گیرانه‌تری بر ارزهای دیجیتال حاکم است و حتی در برخی موارد، استفاده از آن‌ها ممنوع شده است. ارزهای دیجیتال از سال‌های آغازین تاکنون، مسیر زیادی را طی کرده و با چالش‌های مختلفی روبرو شده‌اند، اما همچنان به توسعه خود ادامه می‌دهند.
در ایران، قانون مشخصی برای استفاده از ارزهای دیجیتال اتخاذ نشده است. همچنین، مجلس شورای اسلامی و دولت، بارها درباره‌ی قانون‌گذاری ارزهای دیجیتال در ایران صحبت کرده، اما قانون مشخصی برای آن تصویب نشده است.
آینده ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency)
آینده ارزهای دیجیتال به وضوح تحت تاثیر عوامل اقتصادی، اجتماعی و تکنولوژیکی قرار دارد. یکی از پیش‌بینی‌های اصلی این است که ارزهای دیجیتال و فناوری بلاکچین به‌طور فزاینده‌ای در سیستمهای مالی سنتی مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
بسیاری از بانک‌ها و موسسات مالی در حال بررسی و استفاده از ارزهای دیجیتال برای پرداخت‌ها، تراکنش‌ها و حتی به عنوان ذخیره‌سازی ارزش هستند. به این ترتیب، ممکن است شاهد پذیرش گسترده‌تری از رمز ارزها در معامله و تجارت بین الملل باشیم.
همچنین، پیشرفت‌های تکنولوژیکی مانند توسعه کیف‌پول‌های دیجیتال، سامانه‌های پرداختی و راه‌حل‌های امنیتی ارزهای دیجیتال، می‌تواند به افزایش اعتماد عمومی به این حوزه کمک کند. با ارائه روش‌های ساده و ایمن برای خرید و نگهداری ارزهای دیجیتال، افراد بیشتری ممکن است به سرمایه‌گذاری در این بازار تمایل پیدا کنند.
به علاوه، ظهور پروژه‌های جدید و نوآورانه در زمینه‌ی ارزهای دیجیتال، می‌تواند به افزایش رقابت و تنوع در این فضا کمک کند. بسیاری از شرکت‌ها و نهادهای بزرگ مانند تسلا (Tesla)، پی‌پل (Paypal) و ویزا (Visa)، ارزهای دیجیتال را به عنوان روش پرداختی برای خدمات و کالاهای خود پذیرفته‌اند.
با این حال، آینده ارزهای دیجیتال تحت تاثیر نظارت‌های دولتی نیز قرار دارند. دولت‌ها به بررسی قوانین و مقررات مربوط به ارزهای دیجیتال ادامه داده و به دنبال راه‌هایی برای مدیریت این بازار هستند.
قوانین جدید دولت‌ها، ممکن است محدودیت‌ها یا فرصت‌های جدیدی را برای کاربران و سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال ایجاد کنند. بنابراین، آینده ارزهای دیجیتال می‌تواند بسیار روشن باشد، اما ارائه تحلیل و پیش‌بینی دقیق آن، کار بسیار دشواری است.
مزایا و معایب ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency)
با اینکه این ارزها مزایای زیادی را برای کاربران و معامله‌گران دارند، اما نقاط ضعفی نیز دارا هستند که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت. در ادامه، مزایا و معایب ارزهای دیجیتال را بررسی می‌کنیم.
مزایای ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency)
- بازدهی زیاد: به دلیل پایین بودن نقدینگی ارزهای دیجیتال، ارزها یا توکن‌های بسیاری هستند که می‌توانند منجر به سودهای کلان شوند. اکثر ارزهای دیجیتال معروف و پراستفاده از زمان راه‌اندازی خود تاکنون، افزایش چندین برابری را تجربه کردهاند.
- امنیت: ستون فقرات ارزهای دیجیتال، فناوری بلاکچین است که تراکنش‌ها را به صورت غیرمتمرکز در دفتر کل توزیع شده ذخیره‌سازی می‌کند. این موضوع، به صورت خودکار و رمزنگاری انجام می‌شود و به همین دلیل، امنیت بسیاری زیادی را برای کاربران فراهم می‌کند.
- حذف واسطه و شخص سوم: فناوری بلاکچین ارزهای دیجیتال، لزوم استفاده از واسطه را برای انجام تراکنش‌ها از بین می‌برد و کاربران نیازی به نهادهای متمرکز مانند بانک‌ها را ندارند.
- انجام معامله بدون محدودیت زمانی و جغرافیایی: کاربران می‌توانند ارزهای دیجیتال را تنها با استفاده از اینترنت، به صورت ۲۴ ساعته در سراسر جهان معامله کنند. این موضوع، در سیستم بانکداری‌های سنتی ممکن نیست.
- عدم تاثیر پذیری از تورم: ارزهای دیجیتال به ارز یا اقتصاد کشور خاصی وابسته نیستند و قیمت آن با عرضه و تقاضای (Supply & Demand) جهانی مشخص می‌شود. بنابراین، تورم موجود در تمامی کشورها بر ارزهای دیجیتال به صورت مستقیم تاثیر ندارد.
- دسترسی همگانی: همانطور که اشاره کردیم، تمامی مردم تنها با استفاده از پلتفرمی هوشمند و اینترنت، می‌توانند به بازار ارزهای دیجیتال دسترسی داشته باشند.
معایب ارزهای دیجیتال (Cryptocurrency)
- درک سخت مفاهیم: فهم مبانی و تعاریف ساختار ارزهای دیجیتال ممکن است برای بسیاری از افراد بسیار پیچیده باشد. کسی که می‌خواهد در این بازار فعالیت کند، باید وقت زیادی را صرف یادگیری آن کند.
- نوسانات زیاد: همانطور که در قسمت مزایا بیان کردیم، بازار ارزهای دیجیتال نسبت به دیگر بازارهای مالی، سطح نقدینگی بسیار پایینی دارند. این موضوع، باعث ایجاد نوسانات چشمگیر در این بازار می‌شود و سطح ریسک معامله‌گران را بسیار افزایش می‌دهد.
- پیش‌بینی پیچیده در بلندمدت: بازار ارزهای دیجیتال کمتر از ۱۵ سال است که راه‌اندازی شده است. این امر، نشان می‌دهد که این بازار خود را برای سرمایه‌گذاری بلندمدت نشان نداده است و ریسک‌های مختص به خود را دارد.
- مشکلات مقیاس‌پذیری: بلاکچین‌های ارزهای دیجیتال برخلاف ویژگی‌هایشان، با محدودیتهای مقیاس‌پذیری روبرو هستند و از ظرفیت مشخصی پشتیبانی می‌کنند. زمانی که شبکه بلاکچین شلوغ شود، ممکن است سرعت پردازش تراکنش‌ها بسیار کاهش یابد. البته، در بلاکچین‌های ارزهای جدید و نوظهور، این موضوع بسیار بهبود یافته است.
- ریسک آسیب‌پذیری: ارزهای دیجیتال با اینکه ممکن است خطرات ناشی از واسطه و شخص مرکزی را نداشته باشند، اما کاملا عاری از خطرات مسائل امنیتی نیستند. اگر کاربری کلید خصوصی کیف پول خود را فراموش یا گم کند، دیگر قادر نیست به دارایی‌هایش دسترسی داشته باشد.همچنین، کیف پول‌های دیجیتال آسیب‌پذیر هستند و همیشه احتمالات هک شدن، فیشینگ و کلاهبرداری وجود دارد.
- عدم وجود قوانین و مقررات مشخص: قوانین ارزهای دیجیتال برای هر کشور و منطقه متفاوت است و نسبت به سیاست‌های آن تعیین می‌شود. این موضوع، می‌تواند باعث عدم اطمینان مردم به ارزهای دیجیتال شود.
جمع‌بندی
در این مقاله، ارزهای دیجیتال را کامل بررسی کردیم. پیداش این ارزها، در سال ۲۰۰۹ توسط بیت‌کوین اتفاق افتاد و توانست با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، سریعا در سراسر دنیا محبوب شود.
هدف ایجاد ارزهای دیجیتال، از بین بردن واسطه، افزایش پردازش و کاهش کارمزدهای تراکنش‌ها است. رمز ارزها در طی ۱۵ سال فعالیت خود، با چالش‌ها و مشکلات زیادی روبرو شده‌اند اما توانسته‌اند روز به روز توسعه یابند.
سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال، مانند شمشیر دو لبه عمل می‌کند و ممکن است بازدهی زیادی را برای معامله‌گران و سرمایه‌گذاران داشته باشد، اما با توجه به حجم پایین نقدینگی آن نسبت به بازارهای مالی دیگر، نوسانات زیادی را نیز دارد و ممکن است ضررهای چشمگیری را وارد کند.
بنابراین، کاربران باید قبل از ورود به این بازار پر ریسک، مطالعه و دانش کافی را داشته باشند و بی گدار به آب نزنند. حال نظر شما درباره‌ی ارزهای دیجیتال چیست؟ آیا رمزارزها، می‌تواند جایگزین دارایی‌های فیزیکی شود و جایگاه آن‌ها را تصاحب کند؟ نظرات خود را با آی تی بی و دیگر کاربران در بخش دیدگاه‌ها به اشتراک بگذارید.
ارز دیجیتال، نوعی دارایی مجازی است که بر پایه فناوری بلاکچین فعالیت می‌کند. این ارزها، به‌دلیل عدم وابستگی به نهادهای مرکزی و امکان انتقال سریع و ارزان، به محبوبیت بالایی دست یافته‌اند.
ارزهای دیجیتال می‌توانند تغییرات بنیادینی در سیستمهای مالی سنتی ایجاد کنند، اما کنار زدن کامل آن‌ها، به چالش‌های قانونی، پذیرش عمومی و امنیتی وابسته است.
معامله‌گران می‌توانند ارزهای دیجیتال را در صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز خرید و فروش یا در بروکرهای مطمئن، معامله کنند.
ثبت دیدگاه شما
(پاسخ دادن)
برای ثبت نظرات، اصول اخلاقی را رعایت کرده و از بکار بردن کلمات نامناسب پرهیز نمایید.
اولین دیدگاه را ثبت نمایید.